روز اول بهمن ماه؛ روز تولد حکیم ابوالقاسم فردوسی ست، شاعری که یونسکوکتاب بزرگ حماسی او«شاهنامه» را یکی از ۳ اثر برجسته جهان معرفی کرده است.
ابوالقاسم حسن پورعلی طوسی معروف به فردوسی در روستای پاژ ازتوابع طبران توس در خراسان دیده به جهان گشود.
فردوسی، شاعری ست که از ۳۰ سالگی، سرودن شاهنامه را آغاز کرد و به قول خودش «بسی رنج بردم در این سال سی…» سی سال زمان برد تا شاهنامه را روایت به روایت بسراید.
شاهنامه پرآوازه‌ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. شاهنامه، منظومه مفصلی است که حدودا از ۶۰ هزار بیت تشکیل شده و دارای ۳ دوره اساطیری، پهلوانی، تاریخی است که روایت خوبی ها ، زشتی ها ، قدرت ها و ظلم هاست. روایت های عاشقانه مثل داستان زال و رودابه، سهراب و گردآفرید و روایت هایی تراژیک مثل کشته شدن پسر به دست پدر در داستان رستم و سهراب یا رستم واسفندیار. شاهنامه برخلاف نامش که به نامه شاهان باید بپردازد، تنها راوی شاهان نیست که راوی مردمان هم هست، روایت پهلوانان، جنگجویانی که برای رسیدن به درستی ودر دفاع از میهن و خاک در نبردی دائمی اند. پهلوانانی همچون فریدون، سیاوش، کیخسرو، رستم، گودرز و طوس از این دسته هستند.
شاهنامه متعلق به همه اقوام ایرانی از کرد تا آذری و لر وبلوچ و گیلکی است همه در این کتاب، اقوام آریای ایران نامیده شده اند به راستی هیچ ملتی به جز ایرانیان این موهبت بزرگ را نداشته اند که این کتاب جهانی انسان ساز و فرهنگ پرور که کل تاریخ و فرهنگ نیاکانشان را گرد آوری کرده باشد را داشته باشند.
