شرح فرازهای دعای روز چهارم ماه رمضان

زمان مطالعه: ۳ دقیقه

 

«اللهم قوّتی فیهِ علی إقامَهِ أمْرِکَ » :

خدایا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به‌خوبی عبادت و امر تو را اطاعت کنم. عبادت قوه می‌خواهد و قوه عبادت غیر از قوه جسمانی است.

امام زین‌العابدین علیه‌السلام در دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه چنین با خداوند مناجات می‌فرمایند؛ واعنا علی صیامه”‌ یعنی ”خدایا مرا برای روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان یاری فرما ”‌ که اگر به مفهوم آن توجه نماییم می‌بینیم اولاً به پا داشتن روزه در ماه مبارک رمضان همان اقامه امر خداوند در این ماه هست، آن‌هم روزه واقعی که در دعای روز اول مختصراً در مورد آن شرحی داده شد که مجدداً برای فهم بیشتر، اشاره می‌نماییم به ادامه دعا که آن حضرت می‌فرمایند: «بکف الجوارح عن معاصیک”‌ یعنی» ما را یاری کن تا بتوانیم اعضای بدن خود را از آلوده شدن به گناه و آنچه موردپسند تو نیست بازداریم ”‌ که این قسمت از دعا نیز نشان‌دهنده این است که روزه واقعی تنها پرهیز از خوردن و آشامیدن نمی‌باشد بلکه تمام اعضا و جوارح انسان باید روزه‌دار باشد و امر به روزه نیز از طرف خداوند امر به روزه واقعی می‌باشد، ثانیاً برای انجام دادن هر امری نیاز به نیرو و قوه الهی داریم چراکه لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم”‌”نیست نیرو و قوتی مگر (از طرف) خداوند بلندمرتبه و بزرگ”‌ و اگر خداوند در این امر ما را یاری نکند به‌واقع ما در انجام اعمال (چه عبادی و غیرعبادی) با شکست مواجه خواهیم شد. پس در این روز از خداوند می‌خواهیم که ما را در انجام اوامرش نیرو و قوت بخشیده ویاری‌مان نماید.

وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَهَ ذِکْرِکَ

خدایا در این ماه رمضان یک درخواست دیگر هم از تودارم و آن این است که حلاوت و شیرینی یاد خودت را به من بچشانی؛ که اگر این‌طور شد؛ دعای کمیل خواندن هم مزه پیدا می‌کند؛ دعای ابوحمزه خواندن هم مزه پیدا می‌کند؛ دعای افتتاح مزه می‌کند؛ روزه ماه مبارک رمضان مزه می‌کند و… بدانیم که عبادت هم مزه دارد.

وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ

خدایا به کرمت به من توفیق اداء شکرت را بده

شکر یعنی اینکه نعمت‌هایی که خداوند تبارک‌وتعالی به من داده است را درست و بجا مصرف کنم؛ در مسیر طاعت و بندگی‌اش استفاده کنیم نه درراه معصیت و نافرمانی.

وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ

خدایا در روز چهارم ماه رمضان من را از گناه حفظ کن و توفیق ترک گناه بده تو ستارالعیوب هستی من را حفظم کن تاکسی از گناهان من باخبر نشود.

یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِین

ای خدایی که از همه‌کسانی که نظر می‌کنند، تو بصیرتر هستی؛ ای خدایی که از همه بیناتر هستی به ما توفیق بده که ما در ماه رمضان گناه نکنیم به حفظ خودت و به ستر خودت.

هنگامی‌که انسان به خداوند توکل نموده و امور خود را به خداوند بسپارد آنگاه است که خداوند او را از تسلط یافتن شیطان بر او حفظ می‌نماید و هنگامی‌که انسان از وسوسه‌های شیطانی محفوظ بماند دیگر گناهی از او سر نخواهد زد و دیگر آن‌که خداوند ستارالعیوب است یعنی عیوب انسان‌ها را که سرچشمه از خطا و گناهان آنان دارد، می‌پوشاند مگر اینکه انسان خود پرده‌دری نموده و براثر اصرار بر گناه و خطا، عیوب خود را برای دیگران آشکار سازد، پس در این روز از خداوندی که بیناترین بینایان است و بر اعمال ما نظارت دارد می‌خواهیم که ما را از انجام گناهان و پرده‌دری گناهان محفوظ بدارد.

 منبع گروه دین سایت تبیان