سوگ عالم، غم آدم
صبر و شکیبایی بر هر مصیبتی نیکوست جز در غم فراق تو ای پیامبر خاتم (ص)، بی‌تابی و ناشکیبایی ناپسند است جز در اندوه شهادت تو، مصیبت رحلت تو چنان بزرگ است که هر مصیبتی پیش از تو و پس از تو ناچیز است، فقدان غم رفتن تو پشت اهالی ایمان را شکسته و عشق را داغدار کرده است، باور کن آسمان هم تاب غم فراق تو را ندارد و کمرش زیر داغت خم‌شده است.
در رحلت خاتم انبیا محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می‌گریند، عاشقانش با چشمانی اشک‌آلود، مرثیه غم می‌سرایند و ما نیز در رحلت آسمانی‌اش در سوگ می‌نشینیم و معراج وصالش را با حضرت دوست و رحلت جان‌سوزش را به عاشقان رسالتش تسلیت می‌گوییم، نامت بلند و دینت پر رهرو، ای جاری‌تر از حیات در پیکر آدمی.
این ایام همچنین سالروز شهادت سبط اکبر پیامبر، امام حسن مجتبی (ع) در روز ۲۸ صفر است که در روزهای طوفانی صدر اسلام همچون بازویی پرتوان در کنار پدر بزرگوارش و نیز در دوران زمامداری کوتاه خودش از کیان اسلام و مسلمین دفاع کرد ولی نیرنگ منافقان و دشمنان اسلام که لباس دوستی دین و امارت مسلمین را به‌دروغ بر تن کرده بودند، از کاسه زهرآگین دشمن خانگی بیرون آمد و دومین شهید امامت به جهان اسلام تقدیم شد.
همچنین در ایام غمبارِ سالگرد شهادت غریبانه و مظلومانه امام علی بن موسی‌الرضا (ع)، آن امام همام را این‌گونه خطاب قرار می‌دهیم که‌ای امامِ غریب! ای قبله‌یِ آمالِ مشتاقان خوشنودی و رضا! هنگامی‌که نقشِ گنبدِ پرنور تو در پرده‌یِ چشمانمان می‌افتد، آمیزه‌ای از احساس تعالی و شکوه در قلب‌‌هایمان می‌نشیند. نقشی که محبت و دوستیِ تو را پیوسته در رگانمان به دوردست‌ترین منافذِ جسم و جان می‌رساند و حاصل این پیوند چیزی نیست جز فروزان‌تر شدن ِآتشِ عشقِ ولایتِ تو که به‌مثابه‌ی میراثی پرارج در سینه‌هایمان جاوید شده است.
