آی آسمان! مبارک بادت این روز و همه روز
چه هدیه‌ای آورده‌ای خاک‌نشینان مفلوک را؟
این عطر حضور کیست که عرش را به هیجان آورده است
ایام به کام، ای درخت نبوت، طوبای صداقت! شاخه‌هایت پربار که امروز گل کرده‌ای به وجود زیباترین مولود هستی؛ مولود حرم، مولود آستانه عفت و ایمان! می‌خوانمت به نام تمام زیبایی‌ها
مولود زیبای آمنه علیهماالسلام، اینک این آغوش پرندین حضرت جبریل علیه‌السلام است که تو را به گلگشت و تفرّج آسمان می‌برد.
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که پیشانی ارادت بر خاک نهادی تا شکوه بندگی را به‌جای آوری
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که مادر را سلام گفتی و فرشتگان به تحسین جمال بی‌مثالت پرداختند.
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که زمین از نعمت حضورت در کائنات برخوردار شد و آسمان به میزبانی زمین غبطه خورد.
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که خانه دوست، آکنده از عطر عاشقانگی‌ها شد و نجوای نمازت، دل از آسمان ربو
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که زبان به حمد و یگانگی خداوند گشودی و عطر توحید، کوچه‌های مکه را فراگرفت
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که زخم بی‌شمارت، عشق را به تماشا فراخواند و عاشقانگی از افسانه به حقیقت پیوست
درود خداوند بر تو باد، آنگاه‌که غربت، به‌قصد قربت برگزیدی و برکت وجودت، تاریخ را به مبدأ از نور، راهنما شد.
درود خداوند بر تو باد؛ مادامی‌که حیات در کائنات باقی است.
میلادت مبارک، یا رسول اللّه صلی‌الله علیه و آله.
