«اللّهم اهدنی فیه لصالح الاعمال»
خدایا من را راهنمایی کن تا اعمال صالح انجام دهم.
انسان، صاحب‌اختیار است می‌تواند رفتار خوب داشته باشد و «صالح» شود یا به‌عکس صالح باشد و جز «شر» از او صادر نشود.
آنچه در عمل اسلامی، ارزش‌آفرین است، زمینه‌های عمل، انگیزه‌ها و نیت آن است نه منافع آن. آنچه امروزه رفتار برخی انسان‌ها را از عمل صالح دور می‌کند بی‌توجهی به همین نکته ارزشمند است.
از خدای خود می‌خواهیم راهنمای ما برای رسیدن به اعمال شایسته باشد راه‌یابی به عرصه «اعمال صالح» توفیق بزرگی است. صالحات، همان کارهای خوب و شایسته است اعمالی که فرد و اجتماع را برای رسیدن به سعادت ـ که حد اعلا و هدف اصلی آدمی در زندگی است آماده و نزدیک کند.
اعمال صالح نشان‌ها و ویژگی‌های خاص دارد: از ایمان جدا نیست (فقط مؤمن عمل صالح می‌تواند انجام دهد)، از روی شعور و ادراک است، به‌قصد قرب الهی انجام می‌گیرد (خالصانه است)، لغو و بیهوده نیست و نتیجه‌بخش است، به‌موقع و شایسته است و در خدمت اجتماع است و دور از خودمحوری و خودخواهی.
آنچه در عمل اسلامی، ارزش‌آفرین است، زمینه‌های عمل، انگیزه‌ها و نیت آن است نه منافع آن. آنچه امروزه رفتار برخی انسان‌ها را از عمل صالح دور می‌کند بی‌توجهی به همین نکته ارزشمند است. از خدا می‌خواهیم ضمیر ما را آگاه و پاک قرار دهد و نیت‌های ما را با عمل خداپسندانه، در خدمت به خلق و در راستای رضا و قرب خویش همراه کند.
اگر امید داری که کسی دیگری دعایت را استجابت می‌کند، دعایت مستجاب نمی‌شود.
«واقض لی فیه الحوائج و الامال»
خدایا احتیاجات و آرزوهای من را برآورده کن. هرچه احتیاجات و آرزوهای شرعی دارم را برآورده کن.
«یا من لا یحتاج الی التّفسیر و السّؤال»
ای خدایی که احتیاج نداری من شرح بدهم. خدا خودش همه‌چیز را می‌داند و احتیاجی ندارد که ما تفسیر کنیم. نه‌تنها خدا به تفسیر و سؤال احتیاج ندارد، بلکه ائمه ما هم به آن احتیاج ندارند و از احوال ما باخبرند.
«یا عالماً بما فی صدور العالمین»
ای خدایی که ناگفته به حاجات و به اسرار خلق آگاهی. حالا چرا خدا احتیاج ندارد به سؤال و تفسیر؟ برای اینکه عالم است و به هر چیزی که در دل مردم عالم است، خدا آگاه است؛ اما باید باخدا باشیم تا کار ما را درست کند.
منبع سایت: تبیان
