به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دفتر امور ایثارگران، عصر روز چهارشنبه ۲۰ دی، دکتر مقیمی مشاور رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در امور ایثارگران و مدیر امور ایثارگران و همراهان با خانواده شهید سلامت دکتر غلامرضا فخری متخصص بیهوشی که در دوران مبارزه با پاندمی کرونا جان خود را از دست داد، در منزل شهید دیدار کردند.
در این دیدار دکتر مقیمی ضمن عرض تبریک تسلیت مجدد به همسر شهید فخری از مقام بلند شهدای به‌ویژه کارکنان حوزه سلامت تجلیل کرد و گفت: در دوران سخت پاندمی کرونا و در شرایطی که حتی پدران و مادران از فرزندان مبتلای خود دوری می‌کردند، کادر درمان با ایثار و از خودگذشتگی‌های وصف‌ناپذیر در صف اول ایستاده و مبارزه کردند تا ویروس منحوس کووید را کنترل کردند. قطعاً این رشادت‌ها هرگز از یاد مردم ایران نخواهد رفت.
سپس دکتر مرضیه پور اکبری همسر شهید فخری، ضمن خیرمقدم و تشکر از مسئولین دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره منش و رفتار شهید فخری گفت: شهید غلامرضا سال ۱۳۴۹ در خانواده‌ای مذهبی متولد شد، برادرش محمدجواد نیز از شهدای دوران دفاع مقدس است.
وی افزود: دکتر فخری سال‌های متوالی در راه خدمت‌رسانی در حوزه بهداشت و درمان در بیمارستان‌های کشور و درمان ایثارگران و آزادگان خدمت کرد. او فارغ از دنیای مادی بود و هرگز به دنبال منافع مالی و مادی نبود و همیشه در امور خیر به‌ویژه کمک به بیماران محروم پیش‌قدم بود. از همان ابتدای دوران خدمت در مناطق محروم که دو سال در لارستان فارس بودیم تا بعد که تقریباً به مدت ۸ سال به‌صورت داوطلبانه در مناطق محروم کهگیلویه و بویراحمد خدمت کرد و حتی پس از اقامت در تهران در مراکز درمانی خیریه مشغول بود و به‌صورت فردی هم به بیماران مستمند و محروم رسیدگی می‌کرد. سه خانواده محروم را نیز تحت حمایت خود داشت تا آنجا که بسیاری از فعالیت‌های خیرخواهانه وی پس از شهادتش آشکار شد. همچنین بسیاری از بیماران تماس می‌گرفتند و ضمن همدردی از کمک‌ها و مردم‌داری ایشان خاطراتی را تعریف می‌کردند. یکی از این افراد که از جانبازان دفاع مقدس بود، تعریف می‌کرد دکتر فخری هر ماه به دیدن او در محله پیروزی می‌رفت و به‌صورت رایگان او را ویزیت می‌کرد. شهید فخری بسیار دلسوزانه با بیمارانش برخورد می‌کرد و به آنان احساس امنیت می‌داد. به بیماران شماره تلفن می‌داد و حتی نیمه‌شب هم پاسخگوی تماس آنان بود. به قول بسیاری از دوستان و اطرافیان شهید او به‌واقع مردی آسمانی بود.
همسر شهید فخری در ادامه در مورد چگونگی ابتلا و شهادت همسرش گفت: شهید فخری حدود ۹ سال در بیمارستان امیرالمؤمنین دانشگاه آزاد خدمت می‌کرد. اوایل اسفند سال ۹۹ از بیمارستان نور افشار که جزء بیمارستان‌های خیریه است با او تماس گرفتند و گفتند که نیاز به نیروی اتاق عمل و آی‌سی‌یو دارند. دکتر قبول کرد و به این بیمارستان رفت؛ در همان دوران در بیمارستان مسیح دانشوری هم حضور داشت و خدمت‌رسانی می‌کرد.
روز ۱۲ فروردین ۹۹ هنگام این توبه کردن بیمار مبتلا به کرونا، با این بیماری درگیر شد، تک‌سرفه‌هایی می‌کرد؛ اما حال عمومی‌اش خوب بود. سی‌تی‌اسکن هم منفی شد. دکتر همچنان در بیمارستان خدمت می‌کرد، چون به‌طورکلی پر انرژی بود و احساس مسئولیت شدید داشت. تا اینکه دچار نفس‌تنگی شد و او را از بیمارستان نور افشار به بیمارستان مسیح دانشوری منتقل کردند و در بخش آی‌سی‌یو بستری شد.
کماکان با همان شرایط و سرم به دست به حال بیماران در آی‌سی‌یو می‌رسید؛ پس از پنج‌روز سطح اکسیژن خونش بسیار پایین آمد و دستگاه تنفس مصنوعی را به او وصل کردند تا اینکه سرانجام جانش را در راه دفاع از سلامت از دست داد. پس از شهادت پیکر دکتر را به زادگاهش بردیم و در کنار برادر شهیدش به خاک سپرده شد.
در آن زمان دخترمان برای ادامه تحصیل در رشته دندانپزشکی خارج از کشور بود و به دلیل محدودیت‌های مرزی دوران کرونا یک‌ماه بعد توانست به ایران بازگردد. دکتر فخری و دخترم سحر وابستگی عاطفی شدیدی داشتند و چون همه فامیل و بستگان ما در بوشهر ساکن هستند و ما در تهران تنها بودیم وابستگی بین ما سه نفر خیلی عمیق بود و رفتن دکتر برای ما سخت و غیرقابل‌باور بود. شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشتیم؛ البته خداوند را شاکر هستم که در تمام مراحل سخت به ما کمک کرد و توانستیم طاقت بیاوریم. دخترم در کنارم ماند و امروز در همان رشته دندانپزشکی تحصیل می‌کند.
دکتر پوراکبری در پایان به درمانگاهی که به نام شهید فخری ساخته شده اشاره کرد و گفت: به‌پاس زحمات و تلاش‌های انسان‌دوستانه دکتر فخری درمانگاهی به همت شبکه بهداشت و درمان شهرستان دشتستان را به نام ایشان ساخته شده و در حال فعالیت است که در آنجا با نمایش تصاویر و بعضی از وسایل طبابت دکتر فخری یادش را زنده نگه داشتند.
در پایان این دیدار دکتر مقیمی با آرزوی سلامت و موفقیت همسر و فرزند شهید غلامرضا فخری، با اهدای هدایایی از ایشان تقدیر کرد.